lunes, 11 de agosto de 2008

¿Podemos ser dueños de nosotros mismos?

En la lucha por consumar nuestros deseos o, al menos, hallarlos, estamos solos -y no me refiero a que no podamos hacerlo acompañados, sino que dicho camino sólo podemos trazarlo nosotros. Los individuos de nuestro alrededor no suelen ocuparse de tamaña empresa, preocupándose por sus vanagloriadas banalidades.

Por otra parte, estamos acostumbrados a que decidan por nosotros, nuestros padres, los médicos, los profesores, los políticos, los jefes. Sólo podemos encontrar la autonomía siendo autónomos.

Esta suma de necesarios factores -independencia y soledad- tiene gran capacidad para hacernos sucumbir. Pues están condicionados por el miedo a lo desconocido y por el efecto de la colectividad sobre el individuo. El miedo a lo desconocido sólo se supera conociendo, y la influencia exterior buscando un entorno propicio para nuestro desarrollo, lo que incluye amistades y acciones. Otro rasgo importante para superar la influencia ajena es la autoestima, pudiendo reforzarse o desplomarse con suma facilidad, sin confianza en uno mismo no hay independencia posible.

Es habitual también recurrir a toda clase de excusas para justificar nuestra inoperancia, nuestro no aprovechamiento de la existencia. Hablo de obstáculos puestos por uno mismo. Éstas son las peores trabas, pues rara vez las identificamos como internas, y nos resulta imposible analizarlas objetivamente. Para solucionar estos problemas no bastará con barrer el obstáculo, pues si se mantiene el mecanismo por el que éste aparece, volverá a hacerlo, o se manifestará de otra forma. Hay que ir a la raíz del problema, que es posible divisar con un paciente análisis de uno mismo y su alrededor. Si lo identificas como una excusa, sabrás que no es un obstáculo real.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Totalment d'acord. Debe'm fer crèixer la llibertat. Davant una disjuntiva, és l'individu autònom que en ús de la seva llibertat es decanta per una opció o per un altra, amb un component atzarós -llibertat en sentit físic; búsca-li pare, que si els impulsos a les neurones, que si els canals de sodi-potasi, que si les dendrites i axons, tant se val, a aquestos nivells hi ha indeterminació sensu estricte-, i una ponderació moral del que entenem per bo i roïn per nosaltres, i actuem en conseqüència, l'ètica de la llibertat.

Aquestes decissions tenen conseqüències per a nosaltes i els que ens envolten fins on arriba la nostra libertat i contacta amb la dels altres. Teni'm el nostre espai de llibertat, tots, sempre, tú i jo i qualsevol. Però la lluita per la llibertat està en tractar que les decissions que ens afecten a nosaltres principalment, estiguen a les nostres mans i siguen preses per nosaltres, fer ús de la nostra llibertat a decidir i no els altres.

Anónimo dijo...

Tradúcelo, chimaera.